بررسی قدرت تشخیصی فیلم‌های رادیوگرافی E، F و D در تشخیص پوسیدگی‌های بین دندانی در محیط آزمایشگاهی (in vitro)

سابقه و هدف: امروزه محققان در جهت افزایش دقت تشخیصی رادیولوژی و کاهش تابش، گیرنده‌های تصویر متفاوتی را مورد استفاده قرار می‌دهند. این مطالعه با هدف تعیین دقت تشخیصی فیلم‌های رادیوگرافی D، E و F در تشخیص پوسیدگی‌های بین دندانی در محیط آزمایشگاهی صورت گرفت. مواد و روشها: در این مطالعه تشخیصی آزمایشگاهی، 75 مولر و پرمولر انسانی در 25 بلوک سه تایی قرار گرفتند. رادیوگرافی‌ها با سه نوع فیلم D، E و F در شرایط استاندارد تهیه شدند. سه رادیولوژیست فیلم‌ها را مشاهده و وجود یا عدم وجود پوسیدگی وعمق آن را مشخص نمودند. دندان‌ها از مزیال تا دیستال برش داده شده و با استریومیکروسکوپ بررسی شدند. مقایسه داده‌ها با استفاده از شاخص‌های تشخیصی و آزمون آنالیز واریانس انجام شد. یافته ها: حساسیت فیلم D برابر 65/69%، ویژگی آن 100%، دقت آن 85/73%، ارزش اخباری مثبت آن 100% و ارزش اخباری منفی آن برابر 72/34% بود. شاخص‌های فوق در فیلم E به ترتیب برابر 30/71%، 44/94%، 43/74%، 14/98% و 94/33% و در فیلم F به ترتیب برابر 85/64%، 44/94%، 89/68%، 67/98% و 88/29% بوده است. آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه نشان داد عمق ضایعات پوسیدگی تفاوت معنی‌داری برحسب نوع فیلم و مشاهده‌گر نداشته است. در مقایسه‌ مقادیر عمق ضایعه تعیین شده توسط مشاهده‌گران در فیلم‌ها با استاندارد طلایی با paired t test تفاوت معنی‌داری به دست نیامد. نتیجه گیری: این تحقیق نشان داد قدرت تشخیص پوسیدگی در سه فیلم D، E و F تفاوت معنی‌داری نداشته است. با در نظر گرفتن اشعه دریافتی کمتر بیمار با فیلم F، استفاده از آن توصیه می‌گردد.